จังหวัดสระแก้ว

1.สภาพปัจจุบันปัญหาของการจัดการศึกษาในจังหวัดเป็นอย่างไร

 เด็กนอกระบบและการหลุดออกจากระบบ: มีเด็กจำนวนมากถึง 8,300 กว่าคนในจังหวัดสระแก้วที่หลุดออกจากระบบการศึกษา ผู้บริหารมักมองข้ามเด็กกลุ่มนี้ และเด็กหลุดออกจากระบบด้วยปัญหาขาดแคลนทุนทรัพย์และภาระทางบ้าน

• ระบบการศึกษาที่ไม่สอดคล้องกับชีวิตจริงและการจ้างงาน: การศึกษาไม่ตอบโจทย์ชีวิตคนทั้งหมด และไม่ได้เตรียมความพร้อมกับชีวิตจริง ทำให้ผู้เรียนมีวุฒิสูงขึ้นแต่กลับไม่มีโอกาสในการทำงาน บางหลักสูตรไม่เชื่อมโยงกับความต้องการของตลาดแรงงาน

• ความเหลื่อมล้ำและคุณภาพการศึกษาที่ไม่เท่าเทียม: มีความเหลื่อมล้ำในการพัฒนาการของเด็ก คุณภาพของศูนย์พัฒนาเด็กเล็ก และโอกาสทางการศึกษา

• ขาดแคลนแรงจูงใจในการเรียน: เด็กบางคนไม่มีใจอยากพัฒนาตนเอง และถูกดึงดูดด้วยรายได้จากการทำงานในระยะสั้น (เช่น คาสิโน) ซึ่งให้ผลตอบแทนสูงกว่างานราชการ

• ปัญหาด้านสุขภาพจิตและสังคม: เด็กเผชิญกับกับดักยาเสพติด การพนันออนไลน์ และปัญหาครอบครัวแตกแยก ซึ่งส่งผลต่อการเรียนรู้และความตั้งใจ

• โครงสร้างการศึกษาที่ซับซ้อนและขาดทิศทาง: ระบบการศึกษาปัจจุบันมีการเปลี่ยนแปลงบ่อยครั้งและบางส่วน "หลงทาง" ขาดการบูรณาการ และไม่มีวิสัยทัศน์ที่ชัดเจนในการพัฒนาจังหวัด

• ครูและบุคลากรทางการศึกษา: ครูต้องรับภาระงานเอกสารและงานอื่นนอกเหนือจากการสอนมาก ทำให้มีเวลาเตรียมการสอนน้อย และครูที่มีความสามารถมักย้ายออกจากจังหวัดสระแก้ว

2.จังหวัดมีเป้าหมายหรือความต้องการจัดการศึกษาหรือการพัฒนาคนอย่างไร

• พัฒนาคนสระแก้วให้มีความรู้ ความสามารถ และคุณธรรม: เพื่อให้เยาวชนเป็นคนเก่ง คนดี มีศีลธรรม มีความกตัญญู และมีความเข้มแข็งทางจิตใจ สามารถเติบโตและประสบความสำเร็จในชีวิต

• จัดการศึกษาที่ยืดหยุ่นและไร้รอยต่อ: เพื่อให้คนสระแก้วทุกช่วงวัยได้รับการศึกษาตลอดชีวิต โดยมีรูปแบบการเรียนรู้ที่หลากหลายและสอดคล้องกับความต้องการและความถนัดของผู้เรียน รวมถึงการเรียนรู้แบบมีอาชีพควบคู่ไปด้วย

• สร้างโอกาสในการมีงานทำและคุณภาพชีวิตที่ดี: ผลิตบุคลากรที่ตรงกับความต้องการของตลาดแรงงาน ลดปัญหาการว่างงาน และช่วยให้ผู้เรียนสามารถพึ่งพาตนเองและสร้างรายได้ได้

• ลดความเหลื่อมล้ำและดูแลเด็กด้อยโอกาส: ให้ความสำคัญกับการเข้าถึงการศึกษาของเด็กนอกระบบและเด็กที่หลุดออกจากระบบ รวมถึงการส่งเสริมคุณภาพการศึกษาในทุกระดับเพื่อลดช่องว่าง

• บูรณาการความร่วมมือจากทุกภาคส่วน: ให้ทุกภาคีเห็นความสำคัญและร่วมรับผิดชอบในการพัฒนาการศึกษา โดยเฉพาะการเชื่อมโยงการทำงานของหน่วยงานการศึกษาทุกต้นสังกัด ครอบครัว และภาคเอกชน

• ตอบสนองต่อบริบทและความต้องการของจังหวัด: พัฒนาหลักสูตรและรูปแบบการเรียนรู้ให้สอดคล้องกับทิศทางการพัฒนาของจังหวัด และสร้างนวัตกรในพื้นที่

3.การจัดการศึกษาในจังหวัดมีรอยต่อหรือไม่ อย่างไร

 การเข้าสู่การศึกษาในระดับที่สูงขึ้น:

• • เด็กบางคนเรียนจบประถมแต่ไม่สามารถเข้าเรียนต่อในระดับมัธยมได้

  • หลักสูตรในระดับอาชีวศึกษาและอุดมศึกษาบางครั้งไม่สอดคล้องกับสิ่งที่ผู้เรียนเลือกไว้หรือต้องการในชีวิตจริง

  • ปัญหาเด็กไม่จบ ม.3 ซึ่งเป็นขั้นบังคับ ทำให้ไม่สามารถเข้าเรียนต่อในระดับ ปวช. ได้

• ความเชื่อมโยงระหว่างการศึกษากับชีวิตจริงและการทำงาน:

  • การเรียนในห้องเรียนไม่ได้เชื่อมต่อกับชีวิตจริงมากนัก ทำให้เด็กบางคนไม่รู้จักตัวตนหรืออาชีพที่อยากทำในอนาคต

  • ผู้เรียนมีวุฒิสูงขึ้นแต่กลับไม่มีโอกาสในการทำงาน หรือหางานทำได้ยาก

  • มีแรงจูงใจในการเลือกทำงานที่มีรายได้สูงในระยะสั้น (เช่น คาสิโน) มากกว่าการศึกษาที่อาจให้ผลตอบแทนในระยะยาว

• ความเหลื่อมล้ำและเด็กนอกระบบ:

  • มีเด็กจำนวนมากที่หลุดจากระบบการศึกษาและเข้าไม่ถึงการศึกษาขั้นพื้นฐาน (ระบุว่ากว่า 8,300 คนในจังหวัด) ซึ่งผู้มีตำแหน่งมักมองข้าม 

  • ความเหลื่อมล้ำในการพัฒนาของเด็ก เช่น ศูนย์พัฒนาเด็กเล็กที่ไม่มีคุณภาพเท่าเทียมกัน

  • การขาดแคลนทุนทรัพย์และภาระทางบ้านเป็นอุปสรรคสำคัญที่ทำให้เด็กต้องเลือกปากท้องก่อนการศึกษา

• โครงสร้างและการบริหารจัดการ:

  • โครงสร้างหน่วยงานภาครัฐที่ซับซ้อนและทับซ้อนกันมาก ทำให้การทำงานไม่มีประสิทธิภาพ

  • ขาดการเชื่อมโยงการทำงานระหว่างภาคส่วนการศึกษา หน่วยงาน และต้นสังกัดต่าง ๆ

  • ระบบการนิเทศ ติดตาม ประเมินผล ยังเป็นระบบที่อ่อนแอที่สุด

• ปัญหาจากสภาพแวดล้อมและสังคม:

  • เด็กเผชิญกับกับดักยาเสพติด การพนันออนไลน์ และปัญหาครอบครัวแตกแยก ซึ่งส่งผลต่อการเรียนรู้และความตั้งใจ

  • การขาดทักษะที่จำเป็นในการใช้ชีวิตประจำวัน การวิเคราะห์ การแก้ปัญหา และการทำงานร่วมกับผู้อื่น

4.มีหน่วยงานใดในจังหวัดจัดการศึกษาแบบยืดหยุ่นไร้รอยต่อบ้าง เขาทำอย่างไร

• วิทยาลัยอาชีวศึกษา

  • เครดิตแบงก์ (Bank of Credits): เป็นโครงการนําร่องที่ให้นักเรียนเรียนหลักสูตรระยะสั้นเพื่อเก็บหน่วยกิต สามารถนำไปเทียบโอนกับการเรียนปกติ หรือออกวุฒิ ปวช. ได้

  • ทวิภาคี/ทวิศึกษา: นักเรียนสามารถเรียนควบคู่กับการทำงานหรือฝึกประสบการณ์ในสถานประกอบการ ซึ่งช่วยให้นักเรียนมีรายได้ระหว่างเรียน

  • ทวิวุฒิ: มีโครงการเรียนร่วมกับต่างประเทศ (เช่น จีน) ที่ผู้เรียนสามารถได้รับวุฒิจากทั้งสองประเทศ

  • ศูนย์ทดสอบมาตรฐานวิชาชีพ: วิทยาลัยมีศูนย์ทดสอบที่ให้นักเรียนสอบเพื่อรับใบรับรองมาตรฐานวิชาชีพ (เช่น ช่างไฟฟ้า ช่างก่อสร้าง ช่างเชื่อม) ซึ่งเป็นที่ยอมรับในตลาดแรงงานและสามารถใช้เทียบโอนประสบการณ์ได้

  • หลักสูตรเฉพาะทาง: เช่น หลักสูตรช่างอากาศยานไร้คนขับ (โดรน) เพื่อตอบรับความต้องการของตลาดงานด้านเกษตรและอื่น ๆ

• มหาวิทยาลัย (ตัวอย่างเช่น มหาวิทยาลัยราชภัฏ):

  • บันทึกข้อตกลงความร่วมมือ (MOU): ร่วมมือกับอาชีวศึกษา, สพม. และ อบจ. ในการเปิดโอกาสให้นักเรียน ม.ปลาย หรือ ปวช. สามารถเรียนเก็บหน่วยกิตของมหาวิทยาลัยได้ (Credit Bank) ด้วยค่าใช้จ่ายที่ลดลง

  • เทียบโอนหน่วยกิต/ประสบการณ์: ผู้เรียนสามารถเทียบโอนหน่วยกิตจากวิชาที่เรียนในระดับมัธยมหรืออาชีวะ รวมถึงการเทียบโอนประสบการณ์การทำงาน เพื่อลดระยะเวลาในการศึกษา

  • หลักสูตรแบบใหม่ (อยู่ระหว่างพัฒนา): จะเปิดโอกาสให้นักศึกษา "เลือก" เรียนวิชาที่ตนเองสนใจจากหลากหลายสาขาจนครบ 120 หน่วยกิต โดยมีอาจารย์เป็นที่ปรึกษา เพื่อให้การเรียนสอดคล้องกับความถนัดของแต่ละบุคคล

  • การเรียนแบบผสมผสาน (Hybrid Learning) และ Block Course: การจัดการเรียนการสอนแบบแบ่งเป็นช่วงสั้น ๆ (เช่น 2 วิชาใน 5 สัปดาห์) และใช้การเรียนแบบออนไลน์ควบคู่กับการเรียนในชั้นเรียน เพื่อลดภาระการเดินทางและช่วยให้เด็กไม่หลุดจากการเรียน

• สำนักงานส่งเสริมการเรียนรู้ (สกร.):

  • การศึกษานอกระบบและตามอัธยาศัย: มีบทบาทสำคัญในการจัดการศึกษาให้กับเด็กนอกระบบและผู้ด้อยโอกาส รวมถึงการใช้ประสบการณ์อาชีพมาเทียบโอนเป็นหน่วยกิต (เทียบระดับ) เพื่อให้จบการศึกษาได้เร็วขึ้น

  • การเทียบโอน: สกร. มีระบบการเทียบระดับที่ยืดหยุ่น โดยสามารถนำประสบการณ์มาเทียบโอนได้ และเสนอให้สถานศึกษาอื่น ๆ นำระบบนี้ไปใช้ เพื่อช่วยเด็กที่ขาดโอกาส

• สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา (สพม.) และ สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษา (สพป.):

  • การเทียบโอนในระเบียบวัดผล: แม้ระเบียบการเทียบโอนมีอยู่แล้วแต่ยังไม่ถูกนำมาใช้อย่างแพร่หลาย หากมีการนำมาใช้อย่างจริงจังจะช่วยให้เด็กที่เรียนไม่จบ ม.3 หรือเด็กที่มีภาระอื่น ๆ สามารถจบการศึกษาภาคบังคับได้โดยไม่หลุดออกจากระบบ

• องค์การบริหารส่วนจังหวัด (อบจ.):

  • หลักสูตรคุณลักษณะพิเศษ: สามารถออกแบบหลักสูตรเฉพาะทางเพื่อพัฒนาทักษะและความถนัดของเด็กแต่ละกลุ่ม โดยเฉพาะเด็กที่หลุดออกจากระบบ

• โรงเรียนพระปริยัติธรรม แผนกสามัญ:

  • การศึกษาควบคู่การบวชเรียน: เปิดโอกาสให้สามเณรและพระภิกษุที่จบประถมและขาดโอกาสทางการศึกษา ได้เรียนต่อในระดับมัธยมควบคู่กับการศึกษาพระธรรมวินัย ซึ่งสามารถต่อยอดไปถึงระดับอุดมศึกษาได้

• สถาบันคุณวุฒิวิชาชีพ:

  • การให้ใบรับรองวิชาชีพ: หน่วยงานต่าง ๆ (เช่น มหาวิทยาลัย) มีการร่วมมือกับสถาบันฯ ในการจัดอบรมและให้ใบรับรองคุณวุฒิวิชาชีพแก่ประชาชนทั่วไป (เช่น เกษตรกรผู้คัดแยกชมพู่ ผู้เลี้ยงโคนม) เพื่อเพิ่มมูลค่าและรายได้ในอาชีพของตน

5.หน่วยงานภาครัฐ เอกชน ประชาสังคม เด็กและเยาวชน มีความเห็นต่อการจัดการศึกษาที่ยืดหยุ่นต่างกันหรือไม่ อย่างไร

1. หน่วยงานภาครัฐ (ด้านการศึกษา)

• อาชีวศึกษาและอุดมศึกษา

  • เน้นการจัดการศึกษาแบบยืดหยุ่นผ่านโปรแกรมและระบบที่ชัดเจน เช่น Credit Bank (ธนาคารหน่วยกิต), หลักสูตรระยะสั้น, การเรียนแบบทวิภาคี/ทวิวุฒิ, การเทียบโอนหน่วยกิตจากประสบการณ์, การปรับโครงสร้างหลักสูตรให้ผู้เรียนเลือกวิชาเอง (อยู่ระหว่างพัฒนา), และการใช้ Block Course หรือ Hybrid Learning เพื่อลดระยะเวลาและภาระของผู้เรียน

  • มองว่าเป็นการเพิ่มโอกาสและลดความเหลื่อมล้ำในการเข้าถึงการศึกษาและงาน

  • มีบทบาทในการพัฒนาหลักสูตรเฉพาะทาง (เช่น ช่างโดรน, ใบรับรองวิชาชีพ) เพื่อตอบโจทย์ตลาดแรงงาน

• สำนักงานส่งเสริมการเรียนรู้ (สกร.):

  • ให้ความสำคัญกับการจัดการศึกษานอกระบบและตามอัธยาศัย โดยใช้ระบบการเทียบระดับจากประสบการณ์อาชีพ

  • เห็นว่าเป็น "ทางด่วนพิเศษ" ในการช่วยให้ผู้ที่หลุดจากระบบสามารถจบการศึกษาได้

  • สนับสนุนการเพิ่มหลักสูตรออนไลน์และการเปิดศูนย์ทดสอบฝีมือแรงงานในทุกพื้นที่

• สำนักงานเขตพื้นที่การศึกษา (สพป., สพม.) และศึกษาธิการจังหวัด:

  • รับทราบและเห็นด้วยกับการใช้แนวคิดการเทียบโอนที่มีอยู่ในระเบียบวัดผลของโรงเรียนเพื่อช่วยให้เด็กไม่หลุดจากภาคบังคับ (เช่น ไม่จบ ม.3)

  • เน้นการลดปัญหาเด็กนอกระบบและเด็กหลุดจากระบบการศึกษา

  • ศึกษานิเทศ สกร. เสนอให้ศึกษาธิการจังหวัดเป็นศูนย์กลางในการเชื่อมโยงการทำงานของทุกหน่วยงาน

  • เน้นการเสริมสร้างความเข้มแข็งทางจิตใจและคุณธรรมในทุกระดับ

• ผู้อำนวยการศูนย์การศึกษาพิเศษ

  • วิพากษ์วิจารณ์ว่าระบบการศึกษาปัจจุบัน "หลงทาง" และซับซ้อนเกินไป

  • เสนอให้มีการบูรณาการความร่วมมือจากทุกภาคส่วน ภายใต้ พ.ร.บ. พื้นที่นวัตกรรมการศึกษา เพื่อสร้างหลักสูตรที่ตอบโจทย์ความต้องการของจังหวัดและตลาดแรงงาน

  • เน้นการคัดกรองศักยภาพเด็กตามความถนัด และการพัฒนาเด็กตั้งแต่อยู่ในครรภ์

2. หน่วยงานภาครัฐ (ภายนอกวงการศึกษา)

• สำนักงานอุตสาหกรรมจังหวัดสระแก้ว:

  • มีมุมมองจากภายนอกวงการศึกษา โดยเน้นการ "สำรวจเด็กตกหล่นขาดหายจากระบบการศึกษา" ซึ่งมีจำนวนมากและไม่ได้รับการดูแล

  • เสนอให้สถาบันการศึกษามีห้องแนะแนวเพื่อเข้าถึงปัญหาเด็กแต่ละคน และเสนอให้มีการ "ให้ความรู้ผู้ปกครอง" ในการเลี้ยงดูบุตรหลานในสังคมที่หลากหลาย

  • ต้องการให้ภาคีเอกชน (เช่น สภาอุตสาหกรรม) มีส่วนร่วมมากขึ้นในการเชื่อมโยงการศึกษากับความต้องการแรงงาน

3. ภาคประชาสังคมและศาสนา

• โรงเรียนพระปริยัติธรรม แผนกสามัญ

  • เน้นการจัดการศึกษาที่ยืดหยุ่นผ่านโรงเรียนพระปริยัติธรรม ซึ่งให้โอกาสการศึกษาฟรีแก่สามเณรและพระภิกษุที่ขาดโอกาสในระบบสามัญ

  • เห็นว่าการศึกษาเป็นสิ่งสำคัญในการพัฒนาคนให้เป็น "คนเก่ง คนดี มีศีลธรรม และกตัญญู"

  • เสนอให้มีการสอนวิชาชีพ (เช่น การขับเครื่องจักรกลหนัก) พร้อมใบรับรองวิชาชีพ

  • ตระหนักถึง "กับดัก" ทางสังคม เช่น ยาเสพติด การพนันออนไลน์ และปัญหาครอบครัวแตกแยก ที่ทำให้เด็กหลุดจากระบบ

4. เด็กและเยาวชน (ตัวแทนสภาเด็กและนักเรียน)

• นักเรียน

  • เห็นว่าระบบการศึกษามีรอยต่อที่สำคัญ เช่น เรียนจบแต่เข้าเรียนต่อไม่ได้ หรือหลักสูตรไม่สอดคล้องกับความต้องการ

  • การเรียนในห้องเรียนยังไม่ได้เชื่อมโยงกับชีวิตจริง ทำให้ไม่รู้จักตัวตนและอาชีพที่อยากทำ

  • มองเห็น "กับดักทางการศึกษา" เช่น เรียนสูงขึ้นแต่ไม่มีงานทำ และขาดทักษะที่จำเป็นในชีวิตจริง

  • เน้นย้ำถึงความสำคัญของ "สุขภาพจิต" ของเด็ก และต้องการให้ผู้ใหญ่ "รับฟังความคิดเห็นของเด็ก" มากขึ้น รวมถึงปรับการศึกษาให้เข้ากับยุคสมัย

  • คุณครูที่ดูแลนักเรียนคนนี้เสริมว่า ต้องการ "คืนครูสู่ห้องเรียน" โดยลดภาระเอกสารและเน้นการสอน รวมถึงการวัดผลที่สอดคล้องกับศักยภาพของเด็กแต่ละคน

สรุปความต่างและความเหมือน:

• ความเหมือน: ทุกภาคส่วนเห็นพ้องต้องกันในความจำเป็นของการจัดการศึกษาที่ยืดหยุ่นและไร้รอยต่อเพื่อ ลดปัญหาเด็กตกหล่นและเพิ่มโอกาสในการมีงานทำ โดยเน้นการพัฒนาผู้เรียนให้มีทักษะที่จำเป็นในการใช้ชีวิตจริง รวมถึงการพัฒนาคุณธรรมและจริยธรรม

• ความต่าง:

  • หน่วยงานภาครัฐด้านการศึกษา (โดยเฉพาะอาชีวะและอุดมศึกษา) มีแนวโน้มที่จะนำเสนอโซลูชันที่เป็น ระบบและโครงสร้าง เพื่อรองรับความยืดหยุ่น เช่น โปรแกรมการเทียบโอน หรือการปรับหลักสูตรภายใน

  • หน่วยงานภาครัฐภายนอก (อุตสาหกรรมจังหวัด) และภาคประชาสังคม (พระครู) จะมองในมุมที่กว้างกว่า โดยเน้นไปที่ การเข้าถึงพื้นฐานสำหรับผู้ด้อยโอกาส, การบูรณาการกับสภาพสังคมและครอบครัว, และการตอบสนองต่อความต้องการของภาคแรงงาน

  • เด็กและเยาวชน สะท้อนปัญหาจากมุมมองของผู้เรียนโดยตรง เน้นความ "สอดคล้องกับชีวิตจริง" "สุขภาพจิต" และ "การมีส่วนร่วมในการออกแบบการศึกษา" ที่ตรงกับความสนใจและบริบทของตนเอง

โดยรวมแล้ว การจัดการศึกษาที่ยืดหยุ่นในจังหวัดสระแก้วมีความพยายามจากหลายภาคส่วน ทั้งในเชิงนโยบาย โปรแกรมการเรียนรู้ และการแก้ปัญหารายบุคคล แต่ยังคงต้องเผชิญกับความท้าทายในการประสานงานให้เกิดผลเป็นรูปธรรมและตอบสนองความต้องการที่หลากหลายของผู้เรียนอย่างแท้จริง

6.บุคคลในที่ประชุมคนใดมีความเห็นต่อการจัดการศึกษาที่ยืดหยุ่นไร้รอยต่อชัดเจนและเป็นรูปธรรม เขามีความเห็นอย่างไร

• มหาวิทยาลัยราชภัฏวลัยลงกรณ์

  • บันทึกข้อตกลงความร่วมมือ (MOU): ร่วมกับอาชีวศึกษา, สพม. และ อบจ. เพื่อเปิดโอกาสให้นักเรียน ม.ปลาย หรือ ปวช. เรียนเก็บหน่วยกิตของมหาวิทยาลัย (Credit Bank) ได้ในราคาถูก (100 บาทต่อหน่วยกิต) และสามารถเทียบโอนหน่วยกิตจากวิชาที่เรียนมาได้

  • หลักสูตรแบบใหม่: อยู่ระหว่างการพัฒนาหลักสูตรที่ให้นักศึกษา "เลือก" เรียนวิชาที่ตนเองสนใจได้เองจนครบ 120 หน่วยกิต โดยมีอาจารย์ที่ปรึกษาคอยให้คำแนะนำ เพื่อให้การเรียนสอดคล้องกับความถนัด

  • ระบบ Block Course / Hybrid Learning: ปรับการเรียนการสอนเป็นบล็อกสั้นๆ (เช่น 2 วิชาใน 5 สัปดาห์) และผสมผสานการเรียนออนไลน์กับการเข้าเรียน เพื่อลดภาระและป้องกันการหลุดออกจากระบบ

  • การเทียบโอนประสบการณ์: เปิดโอกาสให้ผู้ที่ทำงาน (เช่น ทหาร, กำนัน) สามารถเทียบโอนประสบการณ์วิชาชีพเพื่อลดระยะเวลาการศึกษา

  • ร่วมมือกับสถาบันคุณวุฒิวิชาชีพ: จัดอบรมและให้ใบรับรองวิชาชีพ (เช่น เกษตรกรผู้คัดแยกชมพู่, ผู้เลี้ยงโคนม) เพื่อเพิ่มมูลค่าและรายได้

• ผู้แทนจากอาชีวศึกษา

  • Credit Bank (ธนาคารหน่วยกิต): เป็นโครงการนำร่องให้นักเรียนเรียนหลักสูตรระยะสั้นเพื่อเก็บหน่วยกิตและนำไปเทียบโอนเป็นวุฒิ ปวช. ได้

  • ทวิศึกษา: ให้เรียน ปวช. ควบคู่กับ ม.6

  • ทวิภาคี: เรียนในสถานศึกษา 1 ปี และฝึกประสบการณ์ในสถานประกอบการ 1 ปี เพื่อให้มีรายได้ระหว่างเรียน

  • ทวิวุฒิ: มีโครงการเรียนร่วมกับต่างประเทศ (เช่น จีน) ที่ผู้เรียนได้รับวุฒิจากทั้งสองประเทศ

  • ศูนย์ทดสอบมาตรฐานวิชาชีพ: มีศูนย์ทดสอบที่ให้ใบรับรองมาตรฐานวิชาชีพ (เช่น ช่างไฟฟ้า ช่างก่อสร้าง ช่างเชื่อม) ซึ่งสำคัญต่อการทำงาน

  • หลักสูตรเฉพาะทาง: เช่น หลักสูตรช่างอากาศยานไร้คนขับ (โดรน)

• สำนักงานส่งเสริมการเรียนรู้

  • ส่งเสริมการศึกษานอกระบบและตามอัธยาศัย: เน้นการพัฒนาโครงสร้างพื้นฐานและการสนับสนุนการศึกษากลุ่มนี้

  • ใช้ระเบียบ "เทียบโอน": ชี้ให้เห็นว่าโรงเรียนสามารถใช้ระเบียบวัดผลที่มีอยู่ในการเทียบโอนหน่วยกิตเพื่อช่วยให้เด็กที่อาจเรียนไม่ครบหลักสูตรภาคบังคับจบการศึกษาได้

  • สกร. มี "ทางด่วนพิเศษ": ระบบการเทียบระดับโดยใช้ประสบการณ์อาชีพมาเทียบโอน เพื่อให้ผู้ที่หลุดจากระบบสามารถจบการศึกษาได้เร็วขึ้น

  • เสนอให้เพิ่มหลักสูตรออนไลน์และศูนย์ทดสอบฝีมือแรงงาน: เพื่อความยืดหยุ่นในการเรียนรู้และการรับรองทักษะ

• ศูนย์การศึกษาพิเศษ

  • เสนอการบูรณาการความร่วมมือ: ให้ทุกภาคส่วนโดยเฉพาะภาครัฐและเอกชนมาร่วมกันภายใต้ พ.ร.บ. พื้นที่นวัตกรรมการศึกษา เพื่อสร้างหลักสูตรและคัดกรองศักยภาพเด็กตามความถนัด ตั้งแต่แรกเริ่มถึงอายุ 18 ปี

  • เชื่อมโยงกับภาคธุรกิจ: ผลิตคนให้ตรงกับความต้องการของตลาดแรงงาน เพื่อลดปัญหาการผลิตแรงงานล้นตลาด

• โรงเรียนพระปริยัติธรรม แผนกสามัญ

  • โรงเรียนพระปริยัติธรรม: เป็นรูปแบบการศึกษาที่ยืดหยุ่นและให้โอกาสทางการศึกษาแก่สามเณรและพระภิกษุที่ขาดแคลนทุนทรัพย์ ให้บวชฟรี เรียนฟรี ตั้งแต่ระดับประถมจนถึงอุดมศึกษา

  • เสนอให้เพิ่มหลักสูตรวิชาชีพเฉพาะทาง: เช่น การขับเครื่องจักรกลหนัก พร้อมใบรับรองวิชาชีพ เพื่อสร้างทางเลือกและรายได้ที่สุจริตให้กับเยาวชน

7.อะไรเป็นประเด็นท้าทายของการจัดการศึกษาที่ยืดหยุ่นไร้รอยต่อของจังหวัด

• ปัญหาเด็กนอกระบบและการหลุดออกจากระบบการศึกษา:

  • มีเด็กจำนวนมากถึง 8,300 กว่าคนในจังหวัดที่หลุดออกจากระบบการศึกษา และผู้บริหารมักมองข้ามเด็กกลุ่มนี้

  • เด็กบางคนเรียนไม่จบการศึกษาภาคบังคับ (ม.3) ทำให้ไม่สามารถเข้าเรียนต่อในระดับที่สูงขึ้นได้

  • ปัญหาขาดแคลนทุนทรัพย์และภาระทางบ้าน ทำให้เด็กต้องเลือกหารายได้มากกว่าการศึกษา และอาจถูกดึงดูดไปทำงานที่มีรายได้สูงในระยะสั้น (เช่น คาสิโน)

• ระบบการศึกษาและหลักสูตรที่ไม่สอดคล้องกับชีวิตจริง:

  • การศึกษาไม่ตอบโจทย์ชีวิตคนทั้งหมด ไม่ได้เตรียมความพร้อมกับชีวิตจริง และผู้เรียนมีวุฒิสูงขึ้นแต่กลับไม่มีโอกาสในการทำงาน

  • หลักสูตรบางส่วนไม่เชื่อมโยงกับความต้องการของตลาดแรงงาน ทำให้ขาดแคลนทักษะที่จำเป็นในการประกอบอาชีพ

• ความเหลื่อมล้ำและคุณภาพการศึกษาที่ไม่เท่าเทียม:

  • ความเหลื่อมล้ำในการเข้าถึงการศึกษาและคุณภาพของศูนย์พัฒนาเด็กเล็ก ซึ่งส่งผลต่อพัฒนาการของเด็กตั้งแต่ต้น

  • ขาดแคลนโครงสร้างพื้นฐานและการสนับสนุนสำหรับการศึกษานอกระบบและตามอัธยาศัยอย่างเพียงพอ

• แรงจูงใจของนักเรียนและปัญหาสังคม:

  • เด็กบางคนไม่มีใจอยากพัฒนาตนเอง ไม่มีความกระตือรือร้น และขาดทักษะการพึ่งพาตนเอง

  • ปัญหาสุขภาพจิตของเด็กที่ได้รับผลกระทบจากกับดักยาเสพติด การพนันออนไลน์ และปัญหาครอบครัวแตกแยก

• โครงสร้างและการบริหารจัดการที่ซับซ้อน:

  • ระบบการศึกษาถูกมองว่า "หลงทาง" มีโครงสร้างที่ซับซ้อน เปลี่ยนแปลงบ่อย และขาดวิสัยทัศน์ที่ชัดเจนในการพัฒนาจังหวัด

  • ขาดการบูรณาการและความร่วมมืออย่างแท้จริงระหว่างหน่วยงานการศึกษาทุกต้นสังกัด ครอบครัว และภาคเอกชน

  • ระบบการนิเทศ ติดตาม ประเมินผลยังอ่อนแอ และระเบียบที่มีอยู่ (เช่น การเทียบโอน) ไม่ถูกนำมาใช้อย่างมีประสิทธิภาพ

• ภาระของครูและบุคลากรทางการศึกษา:

  • ครูต้องรับภาระงานเอกสารและงานอื่นนอกเหนือจากการสอนมาก ทำให้มีเวลาเตรียมการสอนน้อย และคุณภาพการสอนอาจลดลง

  • การประเมินผลนักเรียนไม่เหมาะสมกับความแตกต่างระหว่างบุคคล