จังหวัดระยอง

1.สภาพปัจจุบันปัญหาของการจัดการศึกษาในจังหวัดเป็นอย่างไร

• หลักสูตรและกระบวนการเรียนรู้:

  • หลักสูตรเน้นการท่องจำเพื่อสอบเป็นหลัก ไม่เน้นการนำไปใช้ในชีวิตจริงและขาดการสอนทักษะชีวิตพื้นฐาน (เช่น การหุงข้าว การซ่อมแซมเบื้องต้น)

  • หลักสูตรล้าสมัย (บางส่วนกว่า 20 ปี) ไม่ยืดหยุ่นและไม่สอดคล้องกับความต้องการของอุตสาหกรรมในพื้นที่ EEC (เช่น EV, AI, ภาษาที่ 3)

  • ขาดการปลูกฝังคุณธรรม จริยธรรม และความรับผิดชอบต่อสังคมอย่างจริงจัง

  • การเรียนรู้ในระดับปฐมวัยผ่านจอ (Screen) มากเกินไป อาจขัดขวางการพัฒนาทักษะการคิด

  • การเรียนการสอนเน้นการคัดลอก ทำให้ขาดความเข้าใจและการเรียนรู้แบบค้นพบด้วยตนเอง

• ภาระงานครูและบทบาท:

  • ครูมีภาระงานธุรการและโครงการจำนวนมากจากผู้บริหารระดับสูง ทำให้ไม่มีเวลาเพียงพอในการเตรียมการสอนและดูแลนักเรียนอย่างทั่วถึง

  • ครูในสายอาชีวะบางคนขาดทักษะด้านการปฏิบัติจริง

  • บทบาทของครูจำเป็นต้องเปลี่ยนจากการเป็นผู้ให้ความรู้ ไปสู่การเป็นผู้โค้ชและผู้ส่งเสริมการเรียนรู้

• ปัญหาเชิงระบบและโครงสร้าง:

  • โครงสร้างการศึกษาถูกกำหนดด้วยกฎหมายและระเบียบที่แข็งตัว ทำให้ขาดความยืดหยุ่นและเป็นอุปสรรคต่อการปรับเปลี่ยนและสร้างนวัตกรรม

  • ความเหลื่อมล้ำของคุณภาพการศึกษาระหว่างโรงเรียนในเมืองกับชนบท และการแข่งขันเพื่อเข้าโรงเรียนที่มีชื่อเสียง

  • ระบบการศึกษาไม่สามารถผลิตแรงงานที่มีทักษะเฉพาะทางตรงตามความต้องการของตลาดแรงงานในปัจจุบัน

  • การลงทุนด้านการศึกษาสูง แต่ผลตอบแทน (เช่น เงินเดือนเริ่มต้น) ค่อนข้างต่ำ

  • ปัญหาอัตราการเกิดลดลง เนื่องจากความกังวลด้านคุณภาพและค่าใช้จ่ายทางการศึกษา

• ปัญหาสังคมและนักเรียน:

  • นักเรียนเผชิญปัญหาการใช้สื่อโซเชียลมีเดียที่มากเกินไปและขาดการชี้นำที่เหมาะสม

  • มีปัญหาการตั้งครรภ์ในวัยเรียนที่ยังไม่ได้รับการแก้ไขอย่างจริงจัง

  • ผู้ปกครองประสบปัญหาในการหาโรงเรียนที่มีคุณภาพใกล้บ้านและรู้สึกถูกกดดันให้ต้องส่งลูกเข้าโรงเรียนดัง

2.จังหวัดมีเป้าหมายหรือความต้องการจัดการศึกษาหรือการพัฒนาคนอย่างไร

• เน้นการเรียนรู้เพื่อนำไปใช้ในชีวิตจริงและอาชีพ: พัฒนาทักษะชีวิตพื้นฐาน (เช่น การหุงข้าว การซ่อมแซมเบื้องต้น), ทักษะอาชีพที่ตรงกับความต้องการของอุตสาหกรรมในพื้นที่ EEC (เช่น EV, AI, ภาษาที่ 3) และส่งเสริมการเป็นผู้ประกอบการ

• ปลูกฝังคุณธรรม จริยธรรม และความรับผิดชอบ: ส่งเสริมการอยู่ร่วมกันในสังคม การรู้จักผิดชอบชั่วดี การมีวินัย และความภูมิใจในความเป็นไทย

• พัฒนาการคิดและปรับตัว: ให้เด็กคิดวิเคราะห์ สร้างสรรค์ เรียนรู้แบบสืบค้น พึ่งพาตนเองได้ และยืดหยุ่นต่อการเปลี่ยนแปลงของโลกและเทคโนโลยี

• สร้างความเท่าเทียมและโอกาส: ลดความเหลื่อมล้ำระหว่างโรงเรียนและสถาบันการศึกษาต่างๆ ให้เด็กทุกคนเข้าถึงการศึกษาและทรัพยากรที่มีคุณภาพ รวมถึงอุปกรณ์กีฬาและโครงสร้างพื้นฐานที่จำเป็น

• ปรับบทบาทครูและหลักสูตร: ลดภาระงานครู ให้ครูเป็นผู้โค้ชและอำนวยความสะดวกในการเรียนรู้ หลักสูตรยืดหยุ่นและตอบสนองความถนัดของเด็กแต่ละคน

• ส่งเสริมความสุขและคุณภาพชีวิต: สร้างสภาพแวดล้อมการเรียนรู้ที่สนุกสนาน ไม่กดดัน และช่วยให้เด็กออกแบบวิถีชีวิตของตนเองได้อย่างมีความสุข ตลอดจนพัฒนาสุขภาพกายและใจที่ดี

• สร้างเครือข่ายความร่วมมือ: เชื่อมโยงบ้าน โรงเรียน และชุมชนในการจัดการเรียนรู้ เพื่อให้การศึกษาไร้รอยต่อและตอบโจทย์ทุกกลุ่มผู้เรียน (เช่น เด็กที่ไม่ได้เรียนต่อ, โฮมสคูล)

3.การจัดการศึกษาในจังหวัดมีรอยต่อหรือไม่ อย่างไร

• รอยต่อด้านหลักสูตรและการนำไปใช้ในชีวิตจริง:

  • หลักสูตรเน้นการท่องจำเพื่อสอบเป็นหลัก ไม่เน้นการนำความรู้ไปใช้ในชีวิตประจำวันอย่างแท้จริง และขาดการสอนทักษะชีวิตพื้นฐาน (เช่น การหุงข้าว การซ่อมแซมเบื้องต้น)

  • หลักสูตรล้าสมัย (บางส่วนกว่า 20 ปี) ไม่ยืดหยุ่นและไม่สอดคล้องกับความต้องการของอุตสาหกรรมสมัยใหม่ในพื้นที่ EEC (เช่น EV, AI, ภาษาที่ 3) ทำให้เกิดช่องว่างระหว่างทักษะที่สอนกับทักษะที่ตลาดแรงงานต้องการ

• รอยต่อด้านบทบาทครูและภาระงาน:

  • ครูมีภาระงานธุรการและโครงการจากผู้บริหารระดับสูงมากเกินไป ทำให้ขาดเวลาในการเตรียมการสอนและดูแลนักเรียนอย่างทั่วถึง

  • บทบาทของครูยังเป็นผู้ให้ความรู้หลัก ไม่ได้เปลี่ยนไปเป็นผู้โค้ชหรือผู้ส่งเสริมการเรียนรู้ที่สอดคล้องกับยุคที่นักเรียนเข้าถึงข้อมูลจาก AI ได้ง่าย

• รอยต่อด้านความเหลื่อมล้ำและโอกาส:

  • ความเหลื่อมล้ำของคุณภาพการศึกษาระหว่างโรงเรียนในเมืองกับชนบท หรือโรงเรียนเล็กกับโรงเรียนใหญ่ ยังมีอยู่สูง รวมถึงการเข้าถึงอุปกรณ์กีฬาและโครงสร้างพื้นฐาน

  • ระบบไม่สามารถผลิตแรงงานที่มีทักษะเฉพาะทางได้เพียงพอต่อความต้องการของอุตสาหกรรม ทำให้ต้องพึ่งพาแรงงานต่างชาติ

• รอยต่อระหว่างระบบกับการพัฒนาตามวัย/ความถนัด:

  • การศึกษาถูก "ล็อก" ด้วยกฎหมายและระเบียบที่แข็งตัว ทำให้ขาดความยืดหยุ่นในการปรับให้เข้ากับความถนัดที่หลากหลายของเด็กแต่ละคน

  • ปัญหาการตั้งครรภ์ในวัยเรียนที่โรงเรียนอาจยังไม่ได้เข้าไปจัดการอย่างจริงจัง แสดงให้เห็นช่องว่างในการดูแลประเด็นทางสังคมของนักเรียน

  • ผู้ปกครองบางส่วนไม่พึงพอใจกับระบบการศึกษาปกติ จนต้องเลือกการศึกษาทางเลือก (เช่น โฮมสคูล) เพราะระบบไม่ตอบโจทย์ความต้องการ

• รอยต่อระหว่างบ้านกับโรงเรียน:

  • ยังขาดการบูรณาการการเรียนรู้ระหว่างบ้านและโรงเรียน ทำให้ภาระการเรียนรู้ไม่ได้ถูกแบ่งปันอย่างมีประสิทธิภาพ และอาจสร้างความกดดันให้ผู้ปกครองต้องจัดการเอง

• รอยต่อด้านคุณธรรมจริยธรรม:

  • การปลูกฝังคุณธรรม จริยธรรม ความรับผิดชอบต่อสังคม และทักษะการใช้ชีวิตที่สมดุล ยังไม่ได้รับการเน้นย้ำเพียงพอในหลักสูตรปัจจุบันundefined

4.มีหน่วยงานใดในจังหวัดจัดการศึกษาแบบยืดหยุ่นไร้รอยต่อบ้าง เขาทำอย่างไร

• สภาหอการค้าจังหวัดระยอง:

  • แนวคิด: เน้นการศึกษาที่ "ปรับให้เหมาะสม" (customize) กับความถนัดของเด็กแต่ละคน และให้ครูเจาะลึกใส่ใจดูแลเป็นรายบุคคลมากขึ้น โดยมีการทำงานร่วมกันระหว่างโรงเรียนและที่บ้าน

  • การดำเนินการ: มีการแนะแนวอาชีพให้นักเรียนร่วมกับโรงเรียน และสนับสนุนทุนการศึกษาแก่นักเรียนยากจนจนจบปริญญาตรี

• วิทยาลัยเทคนิคระยอง

  • แนวคิด: เสนอ "โครงการวิว" ซึ่งเป็นการจัดการเรียนรู้ 2 ปีในระดับ ปวส. ในสถานประกอบการโดยตรง เพื่อให้ตรงกับความต้องการของตลาดแรงงาน และกำลังทดลองใช้ AI ในการจับสิ่งที่เด็กทำในโรงงานเพื่อเชื่อมโยงกับรายวิชาต่างๆ

  • การดำเนินการ: เคยนำร่องโครงการวิว กับบริษัทผลิตยางรถยนต์ ซึ่งประสบความสำเร็จและพนักงานได้รับการจ้างงานทั้งหมด

• กลุ่มรักเขาชะเมา:

  • แนวคิด: ทำหน้าที่เป็น "บ้านหลังที่ 2" ของเด็กในชุมชน สร้างระบบการเรียนรู้บนฐานชุมชนที่หลากหลายและไม่ผูกขาดเฉพาะในระบบโรงเรียน เน้นการเรียนรู้ที่ทำให้เด็ก "รู้รากเหง้า" และ "เท่าทันสังคม" เพื่อให้กำหนดวิถีชีวิตของตนเองได้

  • การดำเนินการ: จัดกิจกรรมภายใต้แนวคิด "สิ่งที่ต้องรู้ สิ่งที่ควรรู้ และสิ่งที่อยากรู้" เช่น การเรียนรู้จากปราชญ์ชุมชน หรือการให้น้องเลือกศึกษาเรื่องที่ตนสนใจ เช่น หมอพื้นบ้านหรือวิทยาศาสตร์ทางทะเล

• ผู้จัดการเบนซ์ อิงลิช อะคาเดมี่ (ผู้ทำโฮมสคูล):

  • แนวคิด: จัดการศึกษาแบบโฮมสคูลให้ลูก เพราะเห็นว่าระบบการศึกษาปัจจุบัน "ไม่ตอบโจทย์" เน้นการเรียนรู้แบบค้นพบด้วยตนเอง ให้เด็กพึ่งพาตัวเองได้และปรับตัวได้

• อดีตผู้อำนวยการโรงเรียน สพฐ. และโรงเรียนเอกชน (กรรมการศึกษาธิการจังหวัดระยอง):

  • แนวคิด: ใช้ "Family-Based Management" คือใช้บ้านเป็นฐานในการจัดการเรียนรู้ และสร้างให้โรงเรียนเป็น "ห้องเรียนรู้" ที่ครูเป็นโค้ช เน้นทักษะชีวิตในภาคบ่าย และมุ่งสร้าง "Happiness School"

  • การดำเนินการ: ที่โรงเรียนเอกชนที่บริหารอยู่ มีการปรับการเรียนการสอนให้เช้าเน้นวิชาการ ส่วนบ่ายเน้นทักษะชีวิตบูรณาการทุกวิชา และส่งเสริมบทบาทผู้ปกครองให้เป็นครูที่บ้าน

• สํานักงานส่งเสริมการเรียนรู้ประจำจังหวัดระยอง:

  • แนวคิด: สนับสนุนการปรับหลักสูตรให้ "ยืดหยุ่น" และตอบสนองต่อความต้องการของสถานประกอบการได้ทันที รวมถึงการสร้าง "หลักสูตรเพื่อชีวิต" ที่แบ่งตามช่วงวัยและศักยภาพของเด็ก

โดยรวมแล้ว หลายฝ่ายมองเห็นถึงความจำเป็นในการบูรณาการการเรียนรู้ระหว่างบ้าน โรงเรียน และชุมชน ลดภาระงานครู ปรับหลักสูตรให้ยืดหยุ่นและตอบโจทย์ทักษะชีวิตและอาชีพ พร้อมทั้งลดความเหลื่อมล้ำในการเข้าถึงการศึกษาที่มีคุณภาพ

5.หน่วยงานภาครัฐ เอกชน ประชาสังคม เด็กและเยาวชน มีความเห็นต่อการจัดการศึกษาที่ยืดหยุ่นต่างกันหรือไม่ อย่างไร

ความคล้ายคลึง (เป้าหมายร่วมกัน):

• เน้นทักษะชีวิตและการประยุกต์ใช้: ทุกฝ่ายเห็นตรงกันว่าการศึกษาควรเปลี่ยนจากการท่องจำไปสู่การนำไปใช้ในชีวิตจริงและอาชีพ

• ความยืดหยุ่นของหลักสูตร: เห็นความจำเป็นในการปรับหลักสูตรให้ทันสมัย ยืดหยุ่น และตอบสนองต่อความต้องการของสังคมและอุตสาหกรรม

• ลดภาระครู: หลายฝ่ายพูดถึงการลดภาระงานธุรการของครู เพื่อให้ครูมีเวลาในการสอนและพัฒนาเด็กมากขึ้น

• การมีส่วนร่วม: เน้นการสร้างความร่วมมือระหว่างบ้าน โรงเรียน และชุมชนในการจัดการศึกษา

• ปลูกฝังคุณธรรม จริยธรรม: ให้ความสำคัญกับการสร้างคนให้มีคุณธรรม จริยธรรม และความรับผิดชอบต่อสังคม

ความแตกต่าง (จุดเน้นและวิธีการ):

• ภาคเอกชน (หอการค้า):

  • จุดเน้น: การศึกษาที่ "Customize" ให้เหมาะกับความถนัดของเด็กแต่ละคน เน้นทักษะเชิงลึกที่ตอบโจทย์อุตสาหกรรมใน EEC (เช่น EV, AI, ภาษาที่ 3) เพื่อทดแทนแรงงานต่างชาติ และแก้ปัญหาการขาดแคลนแรงงานในอนาคต ให้ครูใส่ใจรายบุคคลมากขึ้น

  • การดำเนินการ: มีการแนะแนวอาชีพและสนับสนุนทุนการศึกษาแก่นักเรียนยากจน

• ภาครัฐ (อาชีวศึกษา, สำนักงานอุตสาหกรรม, สำนักงานส่งเสริมการเรียนรู้, ท่องเที่ยวและกีฬา):

  • อาชีวศึกษาจังหวัดระยอง: เน้นการจัดการเรียนรู้แบบบูรณาการกับสถานประกอบการโดยตรง (WY L) เพื่อสร้างทักษะที่ตลาดต้องการ และกำลังทดลองใช้ AI เพื่อจับคู่สิ่งที่เด็กทำในโรงงานกับรายวิชา

  • ศึกษานิเทศก์/ผู้บริหารการศึกษา: เสนอการปรับโครงสร้างกระทรวงและหลักสูตรให้เท่าเทียม ยืดหยุ่น และมองเห็นทักษะแห่งอนาคต รวมถึงการลดภาระงานครู และสร้างการศึกษาที่ "คือชีวิต"

  • สำนักงานอุตสาหกรรมจังหวัด: เน้นการสอนทักษะชีวิตพื้นฐาน (หุงข้าว ซ่อมเครื่องใช้ไฟฟ้าเบื้องต้น ปฐมพยาบาล) ให้กับเด็ก ม.6 และเรียกร้องให้ลดความเหลื่อมล้ำทางสถาบันการศึกษา

  • สำนักงานส่งเสริมการเรียนรู้: เน้นหลักสูตรที่ยืดหยุ่น ปรับตามความต้องการของสถานประกอบการได้ทันที สร้าง "หลักสูตรเพื่อชีวิต" ตามช่วงวัย และสร้างเกราะป้องกันเด็กจากอบายมุข รวมถึงประเมินผลงานครูตามผลลัพธ์ของเด็ก

  • สำนักงานการท่องเที่ยวและกีฬาจังหวัด: เน้นการลดภาระงานครู การปลูกฝังคุณธรรม จริยธรรม การอยู่ร่วมในสังคม การส่งเสริมสุขภาพกายและใจผ่านกีฬา และลดความเหลื่อมล้ำในการเข้าถึงอุปกรณ์และโครงสร้างพื้นฐานด้านกีฬา

• ภาคประชาสังคมและผู้ปกครอง (กลุ่มรักเขาชะเมา, ผู้ทำโฮมสคูล, สภาเด็กและเยาวชน):

  • กลุ่มรักเขาชะเมา: เน้นการเรียนรู้บนฐานชุมชน เป็น "บ้านหลังที่ 2" ของเด็ก ให้เด็กได้เรียนรู้รากเหง้า ภูมิปัญญา และเท่าทันสังคม เพื่อกำหนดวิถีชีวิตตนเองได้ ส่งเสริมการเรียนรู้ที่หลากหลายและไม่ผูกขาดในระบบโรงเรียน

  • ผู้ทำโฮมสคูล/ผู้ปกครอง: สะท้อนปัญหาความไม่ตอบโจทย์ของระบบการศึกษาปัจจุบัน (ท่องจำ ไม่เข้าใจ เน้นวิชาการมากไป) ต้องการการเรียนรู้แบบค้นพบด้วยตนเอง ให้เด็กพึ่งพาตนเองและปรับตัวได้ มีโรงเรียนคุณภาพใกล้บ้าน และการสอนให้เด็กมีความสมดุลในการใช้ชีวิต

  • สภาเด็กและเยาวชน: สนับสนุนการเรียนรู้เพื่อนำไปใช้จริง เน้นกิจกรรมแบบ Active Learning และใช้ Role Model มาเป็นแนวทางในการสอน เพื่อให้เด็กเรียนอย่างสนุกและเข้าใจ

โดยสรุป ทุกฝ่ายต่างมองเห็นปัญหาและต้องการ "การศึกษาแบบไร้รอยต่อ" ที่ตอบโจทย์การพัฒนาศักยภาพเด็กอย่างรอบด้าน ทั้งด้านวิชาการ ทักษะชีวิต อาชีพ และคุณธรรม แต่แนวทางและจุดเน้นในการเชื่อมโยง "รอยต่อ" เหล่านั้นแตกต่างกันไปตามบริบทและภารกิจของตนเอง เช่น ภาคเอกชนเน้นการเชื่อมโยงกับภาคอุตสาหกรรม ภาคประชาสังคมเน้นการเชื่อมโยงกับชุมชนและวิถีชีวิต ขณะที่ภาครัฐเน้นการเชื่อมโยงในเชิงนโยบายและโครงสร้างระบบ

6.บุคคลในที่ประชุมคนใดมีความเห็นต่อการจัดการศึกษาที่ยืดหยุ่นไร้รอยต่อชัดเจนและเป็นรูปธรรม เขามีความเห็นอย่างไร

 จากการถอดเสียง มีหลายท่านที่มีความเห็นที่ชัดเจนและเป็นรูปธรรมเกี่ยวกับการจัดการศึกษาที่ยืดหยุ่นไร้รอยต่อ ดังนี้:

• หอการค้าจังหวัดระยอง:

  • ความเห็น: เน้นการศึกษาที่ "เฉพาะบุคคล" (customize) ตามความถนัดของเด็กแต่ละคน ครูต้องเจาะลึกใส่ใจเด็กแต่ละรายบุคคล และมีการทำงานร่วมกันระหว่างโรงเรียนและที่บ้าน

  • แนวทางที่เป็นรูปธรรม: มีการแนะแนวอาชีพให้นักเรียนร่วมกับโรงเรียน และสนับสนุนทุนการศึกษาแก่นักเรียนยากจนจนจบปริญญาตรี รวมถึงการเน้นทักษะภาษาที่ 3 และทักษะเฉพาะทาง (เช่น EV, AI) เพื่อตอบโจทย์อุตสาหกรรมใน EEC

• รองผู้อำนวยการวิทยาลัยเทคนิคระยอง (เลขานุการอาชีวศึกษาจังหวัดระยอง):

  • ความเห็น: เห็นว่าควรมีการจัดการเรียนรู้ในระดับอาชีวะที่เชื่อมโยงกับสถานประกอบการอย่างใกล้ชิด

  • แนวทางที่เป็นรูปธรรม: เสนอ "โครงการ WY L" (Work In the Yield Learning) ซึ่งเป็นการจัดการเรียนรู้ 2 ปี ในระดับ ปวส. ในสถานประกอบการโดยตรง และกำลังทดลองใช้ AI ในการจับสิ่งที่เด็กทำในโรงงานเพื่อเชื่อมโยงกับรายวิชาต่างๆ

• อดีตผู้อำนวยการโรงเรียน (คณะกรรมการศึกษาธิการจังหวัดระยอง):

  • ความเห็น: ต้องการปฏิวัติระบบการศึกษาทั้งหมด ให้การศึกษาคือชีวิต เน้นทักษะชีวิต ทักษะอาชีพ และทักษะวิชาการ โดยพ่อแม่เป็นครู ครูเป็นโค้ช

  • แนวทางที่เป็นรูปธรรม (สิ่งที่ดำเนินการอยู่): บริหารโรงเรียนโดยใช้หลัก "Family-Based Management" หรือ "Family-Based and School" (ใช้บ้านและโรงเรียนเป็นฐานการจัดการเรียนรู้) โดยช่วงเช้าเน้นวิชาการ และช่วงบ่ายเน้นทักษะชีวิตแบบบูรณาการทุกวิชา มุ่งสร้าง "Happiness School" และเปลี่ยนบทบาทครูเป็นผู้จัดการการเรียนรู้

• ผู้อำนวยการสำนักงานส่งเสริมการเรียนรู้ประจำจังหวัดระยอง:

  • ความเห็น: การจัดการศึกษาต้องยืดหยุ่น ปรับหลักสูตรให้ทันสมัย และตอบสนองต่อความต้องการของสถานประกอบการได้ทันที

  • แนวทางที่เป็นรูปธรรม: เน้นการสร้าง "เกราะป้องกัน" ให้เด็กจากอบายมุขและอิทธิพลภายนอก กำหนดตัวชี้วัดที่เน้นคุณธรรมและวินัย และเสนอให้มีการประเมินผลงานครูโดยอิงจากผลสัมฤทธิ์ของเด็กอย่างแท้จริง

• กลุ่มรักเขาชะเมา (ตัวแทนจากภาคประชาสังคม):

  • ความเห็น: มองว่าการศึกษาควรมีความหลากหลาย ไม่ได้ผูกขาดในระบบโรงเรียน และควรเชื่อมโยงกับชุมชน

  • แนวทางที่เป็นรูปธรรม: สร้าง "บ้านหลังที่ 2" ให้เด็กในชุมชน จัดการเรียนรู้ภายใต้แนวคิด "สิ่งที่ต้องรู้ สิ่งที่ควรรู้ และสิ่งที่อยากรู้" โดยให้เด็กเรียนรู้จากปราชญ์ชุมชน ภูมิปัญญา และเชื่อมโยงกับการพัฒนาอาชีพในอนาคต (เช่น การประมงพื้นบ้าน, แพทย์แผนไทย)

• ตัวแทนจากกลุ่มพ่อแม่ระยองพันธุ์ใหม่:

  • ความเห็น: เสนอให้ "รื้อระบบกระทรวงศึกษาธิการ" ปรับหลักสูตร ลดภาระครู และเห็นว่า "ไรล่า" (Rai Laa) ควรเป็นศูนย์กลางในการจัดการศึกษาแบบไร้รอยต่อ

  • แนวทางที่เป็นรูปธรรม: ให้ "ไรล่า" เป็นศูนย์กลางสนับสนุนเด็กที่จบ ม.3 แล้วไม่เรียนต่อ ให้สามารถเชื่อมต่อกับสายอาชีพหรือการทำงานได้ หรือสนับสนุนเด็กที่เรียนโฮมสคูลโดยเป็นแหล่งข้อมูลและผู้เชี่ยวชาญ

ผู้ที่กล่าวมาข้างต้นนี้ล้วนนำเสนอแนวคิดและวิธีการที่ชัดเจนในการจัดการศึกษาให้มีความยืดหยุ่นและไร้รอยต่อ โดยเชื่อมโยงกับการพัฒนาศักยภาพของเด็กและตอบสนองความต้องการของสังคมและเศรษฐกิจในปัจจุบัน

7.อะไรเป็นประเด็นท้าทายของการจัดการศึกษาที่ยืดหยุ่นไร้รอยต่อของจังหวัด

• กฎหมายและโครงสร้างที่แข็งตัว:

  • หลักสูตรล้าสมัยกว่า 20 ปี ไม่ยืดหยุ่นและไม่ตอบสนองความต้องการของอุตสาหกรรมใน EEC (EV, AI, ภาษาที่ 3) ได้ทันที

  • กฎหมายและระเบียบที่ "FIX" ทำให้การทํางานหรือการปรับเปลี่ยนที่นอกเหนือกฎหมายทําไม่ได้

  • การแบ่งโครงสร้างกระทรวงศึกษาธิการทําให้เกิดความซ้ําซ้อนและแย่งชิงทรัพยากรนักเรียน

• ภาระงานครูและบทบาทที่ล้าสมัย:

  • ครูมีภาระงานธุรการและโครงการจากผู้บริหารระดับสูงมากเกินไป จนไม่มีเวลาเตรียมการสอนหรือดูแลนักเรียนอย่างทั่วถึง

  • บทบาทครูยังเป็นผู้ให้ความรู้ ไม่ใช่ผู้โค้ชหรือผู้ส่งเสริมการเรียนรู้ที่นักเรียนสามารถสืบค้นข้อมูลได้เอง

  • สัดส่วนนักเรียนต่อครูสูง (40-50 คนต่อห้อง) ทําให้ครูไม่สามารถดูแลเด็กแต่ละคนได้อย่างทั่วถึงและ "Customize" การเรียนรู้ได้

• ความไม่เชื่อมโยงระหว่างการศึกษากับชีวิตจริงและตลาดแรงงาน:

  • หลักสูตรเน้นวิชาการ (วิทย์ คณิต อังกฤษ) และการท่องจําเพื่อสอบเป็นหลัก ขาดการสอนทักษะชีวิตพื้นฐาน (หุงข้าว, ซ่อมแซม)

  • การศึกษาไม่สามารถผลิตแรงงานที่มีทักษะเฉพาะทางได้ตรงกับความต้องการของอุตสาหกรรมในจังหวัด ทําให้ต้องพึ่งพาแรงงานต่างชาติ

  • การเปลี่ยนแปลงของตลาดแรงงานและเทคโนโลยีอย่างรวดเร็ว ทําให้บางสาขาวิชาล้าสมัยอย่างรวดเร็ว (เช่น บริหารธุรกิจ)

• ความเหลื่อมล้ําและการเข้าถึง:

  • ความเหลื่อมล้ําของคุณภาพการศึกษาและทรัพยากร (เช่น อุปกรณ์กีฬา) ระหว่างโรงเรียนในเมืองกับนอกเมือง หรือโรงเรียนขนาดเล็กกับขนาดใหญ่

  • ผู้ปกครองต้อง "ตะเกียกตะกาย" ไปหาโรงเรียนที่มีชื่อเสียง เพราะโรงเรียนใกล้บ้านอาจไม่มีคุณภาพเพียงพอ

• ปัญหาสังคมและค่านิยม:

  • ปัญหาการตั้งครรภ์ในวัยเรียนสูง แต่โรงเรียนไม่สามารถเปิดเผยข้อมูลได้เนื่องจากกังวลเรื่องภาพลักษณ์

  • ค่านิยมที่เน้นการเรียนเพื่อเกรดสูง (4.00) โดยไม่สะท้อนถึงความรู้ความสามารถที่แท้จริง

  • สังคมขาดการปลูกฝังคุณธรรม จริยธรรม และความรับผิดชอบต่อสังคมอย่างเพียงพอ

  • อัตราการเกิดลดลง เนื่องจากความกังวลด้านค่าใช้จ่ายและคุณภาพการศึกษาในอนาคต ซึ่งส่งผลต่อการขาดแคลนแรงงานในระยะยาว