จังหวัดจันทบุรี

1.สภาพปัจจุบันปัญหาของการจัดการศึกษาในจังหวัดเป็นอย่างไร

• หลักสูตรและทักษะ:

  • การเรียนการสอนเน้นเนื้อหาวิชาการมากเกินไป ขาดการพัฒนาทักษะชีวิตและทักษะที่จำเป็นสำหรับการประกอบอาชีพ

  • หลักสูตรล้าสมัย ไม่ปรับเปลี่ยนให้เข้ากับการเปลี่ยนแปลงของโลกและความต้องการของตลาดแรงงาน

  • บัณฑิตที่จบการศึกษาประสบปัญหาการว่างงาน เนื่องจากขาดทักษะเชิงปฏิบัติ

• ระบบและการบริหารจัดการ:

  • ระบบการศึกษาเต็มไปด้วยหน่วยงานและขั้นตอนที่ซับซ้อน ทำให้เกิดความล่าช้าและไม่คล่องตัว

  • นโยบายการศึกษาขาดความต่อเนื่องและยั่งยืน มักเปลี่ยนแปลงตามการเปลี่ยนแปลงรัฐบาล

  • นักการเมืองที่เข้ามาดูแลกระทรวงศึกษาธิการมักไม่เข้าใจแก่นแท้ของการศึกษา แต่ให้ความสำคัญกับธุรกิจการศึกษา

• ความเหลื่อมล้ำและการเข้าถึง:

  • เกิดความเหลื่อมล้ำทางการศึกษาอย่างชัดเจนระหว่างโรงเรียนในเมืองและชนบท รวมถึงโรงเรียนที่มีชื่อเสียงกับโรงเรียนขนาดเล็ก

  • มีเด็กจำนวนมาก (ประมาณ 8,000 คน) ที่หลุดออกจากระบบการศึกษา

  • เด็กด้อยโอกาสขาดโอกาสในการเข้าถึงการศึกษาที่มีคุณภาพ

• ครูและนักเรียน:

  • ครูมีภาระงานเอกสารจำนวนมาก ทำให้มีเวลาน้อยลงในการจัดการเรียนการสอนและการดูแลนักเรียน

  • นักเรียนมีความเครียดจากการเรียนหนักและชั่วโมงเรียนที่ยาวนาน

  • พบปัญหาเด็กติดจอ ไม่พูด ไม่โต้ตอบเพิ่มขึ้น โดยเฉพาะในเด็กปฐมวัย และมีจำนวนเด็กที่มีความต้องการพิเศษเพิ่มขึ้น

• ประสิทธิภาพและความคุ้มค่า:

  • การศึกษาในระบบล้มเหลวในการผลิตบุคลากรที่ตรงกับความต้องการของตลาดแรงงาน

  • ระยะเวลาการศึกษาที่ยาวนานโดยเฉพาะในระดับอุดมศึกษา ถูกตั้งคำถามว่าเหมาะสมหรือไม่

  • การศึกษามีค่าใช้จ่ายสูง และการเพิ่มขึ้นของโรงเรียนกวดวิชาสะท้อนปัญหาของระบบหลัก

2.จังหวัดมีเป้าหมายหรือความต้องการจัดการศึกษาหรือการพัฒนาคนอย่างไร

• สร้างคนให้ตรงกับบริบทของจังหวัด: เน้นการพัฒนาคนให้มีทักษะที่จำเป็นสำหรับการประกอบอาชีพหลักของจังหวัด เช่น เกษตรกรผู้ประกอบการ, ช่างฝีมือในอุตสาหกรรมอัญมณี

• ลดความเหลื่อมล้ำและเพิ่มโอกาส:

  • จัดให้มีการศึกษาที่เท่าเทียมและทั่วถึงในทุกพื้นที่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับเด็กด้อยโอกาสและเด็กที่หลุดออกจากระบบการศึกษา

  • ให้โอกาสเด็กเข้าถึงการศึกษาที่มีคุณภาพเช่นเดียวกับในเมืองใหญ่

  • มีแนวทางรองรับเด็กพิเศษและเด็กที่มีปัญหาติดจอ/ไม่โต้ตอบ

• ยืดหยุ่นและไร้รอยต่อ:

  • พัฒนาระบบการศึกษาให้มีความยืดหยุ่นและเชื่อมโยงกันในทุกระดับ (ประถม-มัธยม-อาชีวะ-อุดมศึกษา)

  • ส่งเสริมระบบธนาคารหน่วยกิต (Credit Bank) เพื่อให้ผู้เรียนสามารถสะสมและโอนหน่วยกิตได้

  • ลดระยะเวลาการเรียนในระบบและเพิ่มการเรียนรู้เชิงปฏิบัติหรือวิชาชีพ เพื่อให้สามารถเข้าสู่ตลาดแรงงานได้เร็วขึ้น

  • ปรับปรุงหลักสูตรให้ทันสมัยและสอดคล้องกับการเปลี่ยนแปลงของโลก รวมถึงความต้องการของตลาดแรงงาน

• เน้นทักษะชีวิตและทักษะแห่งอนาคต:

  • มุ่งเน้นการเพิ่มทักษะชีวิต ทักษะเชิงปฏิบัติ ทักษะด้านภาษา และทักษะศตวรรษที่ 21 แทนการเน้นเนื้อหาวิชาการมากเกินไป

  • เพิ่มหลักสูตรที่เกี่ยวข้องกับการวางแผนการเงิน การลงทุน และการประกอบการ

• ลดภาระครูและเพิ่มประสิทธิภาพ:

  • ลดภาระงานเอกสารของครู เพื่อให้ครูมีเวลาสอนและดูแลนักเรียนได้มากขึ้น

  • ต้องการนโยบายการศึกษาที่มีความต่อเนื่องและยั่งยืน ไม่เปลี่ยนแปลงไปตามการเมือง

• ส่งเสริมการทำงานร่วมกับภาคส่วนต่างๆ:

  • สนับสนุนการจับมือกับสถานประกอบการเพื่อให้นักเรียนได้ฝึกงานและมีโอกาสได้งานทำ

  • กระตุ้นให้สถานศึกษาเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในการยกระดับอุตสาหกรรมในท้องถิ่น

  • ส่งเสริมการจัดการศึกษาที่เน้นให้ผู้เรียนสามารถสร้างรายได้ระหว่างเรียนได้

• การศึกษาเพื่อเป็นพลเมืองที่ดี: สอนให้มีคุณธรรม จริยธรรม และเป็นคนดีนอกเหนือจากความรู้ทางวิชาการ

3.การจัดการศึกษาในจังหวัดมีรอยต่อหรือไม่ อย่างไร

• โครงการ CLC (หลักสูตรต่อเนื่องเชื่อมโยงการศึกษา):

  • เป็นความพยายามที่จะเชื่อมโยงการศึกษาระดับขั้นพื้นฐานไปสู่อุดมศึกษาและอาชีวศึกษา โดยมีการดำเนินงานมากว่า 3 ปี

  • เชื่อมโยงใน 3 ระดับ ได้แก่ ปฐมวัย-ประถมศึกษา กับอาชีวศึกษา, มัธยมศึกษา กับอาชีวศึกษา, และมัธยมศึกษา กับอุดมศึกษา

  • นักเรียนสามารถเก็บหน่วยกิตในระบบเครดิตแบงก์ (Credit Bank) ซึ่งสามารถเทียบโอนได้เมื่อศึกษาต่อในระดับมหาวิทยาลัย ไม่ว่าจะเป็น มทร.ตะวันออก หรือมหาวิทยาลัยทั่วประเทศ

  • นักเรียนสามารถเปลี่ยนวิชาที่เรียนได้ หากไม่ชอบ ก็จะไม่เครียด

  • วิชาที่เรียนกับมหาวิทยาลัย สามารถนำมาเทียบเป็นวิชาเพิ่มเติมในโรงเรียนและออกเกรดได้

• ปัญหาที่ยังคงมี:

  • ยังมีผู้พูดถึงความรู้สึกว่าการศึกษาในระบบยัง "ล้มเหลว" ในการผลิตบุคลากรที่ตรงกับตลาดแรงงาน และระบบยังมีรอยต่อทำให้เด็กที่จบไปไม่มีงานทำ

  • ความร่วมมือกับสถานประกอบการ แม้จะส่งเสริม แต่บางครั้งเด็กก็ยังไม่ให้ความสนใจเท่าที่ควร

  • ยังมีเด็กจำนวนมากที่หลุดออกจากระบบการศึกษา (ประมาณ 8,000 คน)

  • ความเหลื่อมล้ำทางการศึกษายังคงมีอยู่

4.มีหน่วยงานใดในจังหวัดจัดการศึกษาแบบยืดหยุ่นไร้รอยต่อบ้าง เขาทำอย่างไร

• สำนักงานศึกษาธิการจังหวัดจันทบุรี

  • ดำเนินโครงการ CLC (หลักสูตรต่อเนื่องเชื่อมโยงการศึกษา) มา 3 ปี เพื่อเชื่อมโยงการศึกษาใน 3 ระดับ คือ ปฐมวัย-ประถมศึกษา กับอาชีวศึกษา, มัธยมศึกษา กับอาชีวศึกษา, และมัธยมศึกษา กับอุดมศึกษา

  • นักเรียนที่เข้าร่วมโครงการสามารถเก็บ "เครดิตแบงก์" (Credit Bank) จากมหาวิทยาลัย เพื่อใช้เทียบโอนหน่วยกิตเมื่อเข้าศึกษาต่อในระดับอุดมศึกษาได้ ทั้งในจังหวัดและทั่วประเทศ

  • โครงการ CLC กำลังจะปรับเปลี่ยนเป็น "โครงการรัตนา" (ระบบ Credit Bank) เพื่อให้เกิดความต่อเนื่อง

  • วิชาที่เรียนกับมหาวิทยาลัยสามารถนำมาเทียบเป็นวิชาเพิ่มเติมในโรงเรียนและออกเกรดได้

• มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลตะวันออกวิทยาเขตจันทบุรี (มทร.ตะวันออก):

  • ออกแบบหลักสูตร 6 รายวิชาที่นักเรียน ม.4-6 สามารถเรียนล่วงหน้าและนำไปเทียบโอนหน่วยกิตได้เมื่อเข้าเรียนมหาวิทยาลัย

  • มีหลักสูตรระยะสั้นสำหรับบุคคลทั่วไป เน้นด้านการเกษตร ซึ่งผู้เรียนสามารถเก็บสะสมเพื่อเทียบโอนเข้ามหาวิทยาลัยได้

  • มีโครงการ TV (Talent Volunteer) และโครงการนักวางแผน (คล้ายธนาคารหน่วยกิต) ให้นักเรียน ม.ปลาย สามารถลงทะเบียนเรียนวิชาใดก็ได้ของคณะใดก็ได้ และสามารถสะสมหรือโอนหน่วยกิตเพื่อใช้ศึกษาต่อได้ในอนาคต รวมถึงสามารถเปลี่ยนวิชาที่เรียนได้หากไม่ชอบ

  • เปิดหลักสูตรปริญญาตรีแบบซีรีส์ (เรียนสลับกับการทำงาน/ประกอบการภายใต้การดูแล) เพื่อให้นักศึกษาได้ประสบการณ์จริงและมีงานทำทันที

• วิทยาลัยอาชีวศึกษา:

  • ร่วมมือกับสถานประกอบการเพื่อจัดให้นักเรียนได้ฝึกงาน ทำให้ได้รับประสบการณ์ตรงและเห็นทิศทางอาชีพ

  • จัดกิจกรรมเสริมสื่อออนไลน์ร่วมกับสำนักงานนวัตกรรมแห่งชาติ เพื่อแนะนำหลักสูตรและส่งเสริมการเป็นผู้ประกอบการ

  • จัดโครงการผู้ประกอบการผลิตสินค้าจากสมุนไพร ให้นักเรียนได้ฝึกปฏิบัติจริงตั้งแต่การผลิต การออกแบบบรรจุภัณฑ์ การเขียนแผนธุรกิจ และนำเสนอผลงาน

• สมาคมผู้ประกอบการธุรกิจอัญมณีและเครื่องประดับจันทบุรี:

  • ส่งเสริมการเชื่อมโยงสถานศึกษากับธุรกิจในท้องถิ่น เพื่อยกระดับอุตสาหกรรม

  • จัดกิจกรรมดูงานและให้ความรู้แก่นักเรียนเกี่ยวกับการตลาด การขาย และวิธีการหารายได้ระหว่างเรียน เช่น การโปรโมทสินค้าผ่านโซเชียลมีเดีย หรือการเป็นคนเดินขายพลอย

• สำนักงานส่งเสริมการเรียนรู้ตลอดชีวิต

  • จัดการศึกษาแบบยืดหยุ่นสำหรับเด็กที่หลุดออกจากระบบ หรือผู้ที่ไม่สามารถเรียนในระบบปกติได้

  • มีครูประจำทุกตำบลเพื่อติดตามและดูแลเด็ก รวมถึงผู้พิการที่บ้าน

  • มีรูปแบบการเรียนรู้ที่หลากหลาย เช่น เรียนรู้ด้วยตนเอง, เรียนที่ศูนย์, เรียนออนไลน์ เพื่อให้เข้ากับบริบทของผู้เรียน (เช่น เด็กที่ทำงานสวนทุเรียน)

  • มีหลักสูตรการศึกษาต่อเนื่องและหลักสูตรเพื่อพัฒนาตนเอง (พัฒนาอาชีพ)

  • มีการจัดการสอบเทียบความรู้ (มาสมัครสอบโดยไม่ต้องเรียน) ซึ่งช่วยลดระยะเวลาการศึกษา

5.หน่วยงานภาครัฐ เอกชน ประชาสังคม เด็กและเยาวชน มีความเห็นต่อการจัดการศึกษาที่ยืดหยุ่นต่างกันหรือไม่ อย่างไร

• หน่วยงานภาครัฐและบริหารการศึกษา (ศึกษาธิการจังหวัด, สำนักงานศึกษาธิการจังหวัด, สกจ. จันทบุรี, สกร. (กศน. เดิม)):

  • เน้นความต่อเนื่องและไร้รอยต่อของระบบ: มีการดำเนินโครงการ CLC (หลักสูตรต่อเนื่องเชื่อมโยงการศึกษา) และกำลังปรับเป็น "โครงการรัตนา" (ระบบ Credit Bank) เพื่อให้ผู้เรียนสามารถเก็บหน่วยกิตข้ามระดับและโอนหน่วยกิตได้

  • การกระจายอำนาจ: เสนอให้แยกการศึกษาออกจากการเมือง และให้หน่วยงานระดับจังหวัด/โรงเรียนมีอำนาจตัดสินใจเรื่องหลักสูตรของตนเอง 

  • ความยั่งยืนของนโยบาย: ต้องการให้นโยบายการศึกษามีความต่อเนื่อง ไม่เปลี่ยนแปลงตามรัฐบาล เพื่อให้เกิดผลลัพธ์ที่ชัดเจน

  • รองรับเด็กนอกระบบและผู้ด้อยโอกาส: สกร. (กศน. เดิม) จัดการศึกษาที่ยืดหยุ่นสำหรับเด็กที่หลุดออกจากระบบ โดยมีรูปแบบการเรียนที่หลากหลาย (ตนเอง, ศูนย์, ออนไลน์) ครูประจำตำบลติดตามเด็ก และมีระบบสอบเทียบความรู้เพื่อลดระยะเวลาเรียน 

• สถานศึกษา (มหาวิทยาลัย, วิทยาลัยอาชีวศึกษา, โรงเรียน):

  • การลดเวลาเรียนและเน้นทักษะปฏิบัติ: เสนอให้ผู้เรียนใช้เวลาน้อยที่สุดในการเรียน และเน้นทักษะที่สามารถนำไปประกอบอาชีพได้ทันที 

  • หลักสูตรเฉพาะทางและเครดิตแบงก์: มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลตะวันออกฯ มีหลักสูตร 6 รายวิชาที่นักเรียน ม.ปลาย สามารถเรียนล่วงหน้าและเทียบโอนหน่วยกิตได้ มีหลักสูตรระยะสั้น และโครงการ Talent Volunteer (TV) หรือนักวางแผน ให้เลือกเรียนวิชาใดก็ได้เพื่อสะสมเครดิต รวมถึงหลักสูตรปริญญาตรีแบบซีรีส์ที่เรียนสลับกับการทำงาน

  • ความร่วมมือกับภาคเอกชน: วิทยาลัยอาชีวศึกษาเน้นการฝึกงานกับสถานประกอบการเพื่อให้นักเรียนมีประสบการณ์และโอกาสในการทำงาน และส่งเสริมการเป็นผู้ประกอบการผ่านกิจกรรมและหลักสูตร

  • ความท้าทายในการจูงใจ: โรงเรียนเบญจมราชูทิศ 2 พบว่าแม้จะมีโครงการอาชีพดีๆ (เช่น กับ CP) แต่เด็กกลับสนใจน้อยกว่าที่คาดไว้ และบางส่วนก็ออกไประหว่างเรียน

• ภาคเอกชน (สมาคมผู้ประกอบการธุรกิจอัญมณี, เจ้าของสำนักงานบัญชี):

  • สร้างรายได้ระหว่างเรียน: เสนอแนวคิดให้นักเรียนสามารถหาเงินได้ระหว่างเรียน โดยเชื่อมโยงกับการทำธุรกิจในท้องถิ่น เช่น การโปรโมทสินค้าอัญมณีผ่านโซเชียลมีเดีย

  • การศึกษาต้องเป็นเนื้อเดียวกับธุรกิจ: ต้องการให้สถานศึกษาเข้ามามีส่วนร่วมในการยกระดับอุตสาหกรรมในท้องถิ่น และผลิตบุคลากรที่ตรงกับความต้องการของตลาด

  • เรียนวิชาชีพภาคบ่าย: เสนอให้เด็กเรียนวิชาการครึ่งวัน และเรียนวิชาชีพที่สนใจอีกครึ่งวัน เพื่อให้มีประสบการณ์จริง

• ภาคประชาสังคมและผู้ทรงคุณวุฒิ:

  • ลดภาระครูและเนื้อหาวิชาการ: เรียกร้องให้ลดภาระงานเอกสารของครู เพื่อให้ครูมีเวลาสอนและดูแลนักเรียนมากขึ้น และลดเนื้อหาวิชาการที่เน้นความจำลง

  • เน้นทักษะชีวิตและทักษะแห่งอนาคต: ต้องการให้เพิ่มทักษะชีวิต ทักษะศตวรรษที่ 21 และทักษะเฉพาะทางที่จำเป็นสำหรับการประกอบอาชีพ 

  • แก้ไขปัญหาเด็กหลุดออกจากระบบและเด็กพิเศษ: มีการพูดถึงเด็กติดจอไม่พูดไม่โต้ตอบ และเด็กที่มีความต้องการพิเศษ ซึ่งต้องได้รับการดูแลอย่างเป็นพิเศษและยืดหยุ่น

  • การศึกษาเพื่อชีวิต: ต้องการเห็นการศึกษาที่เป็น "แท่งเดียวกัน" ไร้รอยต่อ มีประสิทธิภาพ และเป็น "การศึกษาเพื่อชีวิตอย่างแท้จริง" ไม่ใช่เพื่อธุรกิจ 

โดยสรุปแล้ว แม้ทุกภาคส่วนจะเห็นพ้องในการสร้างการศึกษาที่ยืดหยุ่นและไร้รอยต่อ แต่ก็มีมุมมองที่ต่างกันไป โดยหน่วยงานภาครัฐมุ่งเน้นที่การจัดระบบและกลไกเชิงนโยบาย สถานศึกษามุ่งเน้นที่การพัฒนาหลักสูตรและกระบวนการเรียนรู้ ภาคเอกชนและภาคประชาสังคมมุ่งเน้นที่ผลลัพธ์ที่เป็นรูปธรรมและเชื่อมโยงกับบริบทเศรษฐกิจและสังคมจริงในพื้นที่

6.บุคคลในที่ประชุมคนใดมีความเห็นต่อการจัดการศึกษาที่ยืดหยุ่นไร้รอยต่อชัดเจนและเป็นรูปธรรม เขามีความเห็นอย่างไร

ความเห็นของศึกษานิเทศก์จากสำนักงานศึกษาธิการจังหวัดจันทบุรี (SPK_1):

• โครงการ CLC (หลักสูตรต่อเนื่องเชื่อมโยงการศึกษา): เป็นกลไกสำคัญที่ดำเนินการมา 3 ปี เพื่อเชื่อมโยงการศึกษาใน 3 ระดับ ได้แก่ ปฐมวัย-ประถมศึกษากับอาชีวศึกษา, มัธยมศึกษากับอาชีวศึกษา และมัธยมศึกษากับอุดมศึกษา

• ระบบ Credit Bank: นักเรียนสามารถเก็บ "เครดิตแบงก์" จากมหาวิทยาลัย (เช่น มทร.ตะวันออก และ ม.บูรพา) โดยหากได้เกรดเฉลี่ย 2 ขึ้นไป สามารถเทียบโอนหน่วยกิตได้เมื่อเข้าศึกษาต่อในระดับอุดมศึกษา ซึ่ง มทร.ตะวันออก ได้เปิดโอกาสให้นักเรียนกลุ่มนี้เรียนฟรี

• การจัดการ: วิทยาลัยอาชีวศึกษาจะมาสอนวิชาเพิ่มเติมในโรงเรียน และมหาวิทยาลัยจะสอนหลักสูตรให้กับนักเรียนมัธยมปลายผ่านระบบออนไลน์ โดยวิชาที่เรียนกับมหาวิทยาลัยสามารถนำมาเทียบเป็นวิชาเพิ่มเติมในโรงเรียนและออกเกรดได้ (เพิ่มเติมว่านักเรียนสามารถเปลี่ยนวิชาได้หากไม่ชอบ)

• เป้าหมายอนาคต: โครงการ CLC จะปรับเปลี่ยนไปสู่ "โครงการรัตนา" ซึ่งเป็นระบบเครดิตแบงก์เพื่อความต่อเนื่อง

อาจารย์ประหยัดจากมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลตะวันออกวิทยาเขตจันทบุรี ยังได้นำเสนอแนวทางที่เป็นรูปธรรมเพิ่มเติม:

• มี 6 รายวิชาที่นักเรียน ม.4-6 สามารถเรียนล่วงหน้าและเทียบโอนหน่วยกิตเข้ามหาวิทยาลัยได้

• มีหลักสูตรระยะสั้นสำหรับบุคคลทั่วไป ซึ่งสามารถเก็บสะสมเครดิตเพื่อเทียบโอนเข้ามหาวิทยาลัยได้

• มีโครงการ Talent Volunteer (TV) และ "นักวางแผน" ให้นักเรียน ม.ปลาย สามารถลงทะเบียนเรียนวิชาใดก็ได้ของคณะใดก็ได้ในมหาวิทยาลัย เพื่อสะสมหรือโอนหน่วยกิต และสามารถเปลี่ยนวิชาที่เรียนได้

• เปิดหลักสูตรปริญญาตรีแบบซีรีส์ ที่ให้นักศึกษาเรียนสลับกับการทำงาน/ประกอบการ เพื่อให้มีประสบการณ์จริงและมีงานทำทันทีหลังเรียนจบ

7.อะไรเป็นประเด็นท้าทายของการจัดการศึกษาที่ยืดหยุ่นไร้รอยต่อของจังหวัด

• ขาดความต่อเนื่องของนโยบายและการออกแบบระบบแบบองค์รวม:

  • นโยบายการศึกษามักเปลี่ยนแปลงไปตามรัฐบาลหรือผู้บริหาร ทำให้ขาดความต่อเนื่องและยั่งยืน

  • การวางแผนการศึกษายังคงเป็นแบบแยกส่วน (เช่น อาชีวะคิดอย่างหนึ่ง, พื้นฐานคิดอีกอย่างหนึ่ง) ทำให้ระบบไม่เชื่อมโยงกันอย่างแท้จริง

• ปัญหาด้านความสนใจและการคงอยู่ของผู้เรียนในหลักสูตรยืดหยุ่น:

  • โครงการส่งเสริมอาชีพบางอย่าง (เช่น กับ CP) แม้มีสวัสดิการดี แต่กลับมีเด็กสนใจน้อยและมีอัตราการออกระหว่างเรียนสูง

  • โครงการสอบเทียบความรู้มีผู้สมัครลดลงอย่างต่อเนื่อง ซึ่งอาจสะท้อนปัญหาในการเข้าถึงหรือการรับรู้ถึงประโยชน์

• ผลิตบุคลากรไม่ตรงกับความต้องการของตลาดแรงงาน:

  • บัณฑิตจบมามีความรู้ท่วมหัวแต่ไม่มีงานทำ ขาดทักษะเชิงปฏิบัติ ทฤษฎีมากเกินไป

  • ยังขาดการเชื่อมโยงอย่างเป็นรูปธรรมระหว่างสถานศึกษากับภาคธุรกิจเพื่อให้เกิดการยกระดับอุตสาหกรรมในท้องถิ่น

• ความท้าทายด้านพัฒนาการเด็กปฐมวัย:

  • พบปัญหาเด็กติดจอ ไม่พูด ไม่โต้ตอบ เพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง ซึ่งเป็นความท้าทายที่ระบบการศึกษาต้องเข้ามาดูแล

• เด็กนอกระบบและผู้ด้อยโอกาส:

  • มีเด็กหลุดออกจากระบบการศึกษาในทุกสังกัดประมาณ 8,000 คน ซึ่งเป็นจำนวนมากที่ยังไม่ได้รับการดูแลอย่างทั่วถึง

• ความต้องการการรับรองทักษะอาชีพที่เป็นรูปธรรม:

  • ยังขาดใบรับรอง (ใบเซอร์) หรือคุณวุฒิวิชาชีพที่ได้มาตรฐานสำหรับทักษะปฏิบัติ ซึ่งจะช่วยเพิ่มค่าตอบแทนและโอกาสในการทำงานให้กับผู้จบการศึกษา

• ความยากลำบากในการปรับเปลี่ยนกระบวนทัศน์:

  • การขยับปรับเปลี่ยนระบบการศึกษาเป็นเรื่องที่ซับซ้อนและใช้เวลา ยังคงต้องเผชิญกับการเปลี่ยนแปลงจากรูปแบบการเรียนรู้แบบเก่าที่เน้นวิชาการเป็นหลักไปสู่การเน้นทักษะและการปฏิบัติจริง